Jak to dobrze, że zawsze jest jeszcze jedzenie.

 Ten kto skacze do nieba, może upaść to prawda. Ale może też poszybować w górę.

  Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 W zdrowym ciele zdrowy duch.

 Nie ma wszak nic bardziej niebezpiecznego niż przestraszony idiota.

 Tylko ci, którzy mają duszę, zastanawiają się nad tym.

 Wysyłasz w moim kierunku echo. Nawet jeśli tego nie wiesz.

 Nie ma to jak zatrącić o kwestie religijne. Zawsze działa.

 Zasłaniamy się muzyką po to, by się odsłonić.

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 Jak więc wygląda prawda? Tak bardzo jej pragniesz, więc co z tą kurewską prawdą?