Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że ...

 Obawiam się, że kiedy moje marzenie się ziści, nie będę już miał w życiu żadnego innego celu.

 Rozpaczać po rozłące z ukochaną jest rzeczą dopuszczalną, a nawet godną.

 Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Czasami odchodzimy tylko po to,
żeby sprawdzić, czy ktoś za nami pójdzie...
Najgorsze jest rozczarowanie, kiedy
odwracasz się, a za Tobą nikogo nie ma.

 Nieodłącznym składnikiem nauki życia jest zdobywanie niezależności.

 Pomocy, ale nie ratujcie mnie.

 Byłby z ciebie brzydki trup.

 [...] kiedy kobieta postanawia przespać się z jakimś mężczyzną, nie ma takiego parkanu, którego by nie przeskoczyła, fortecy, której by nie zdobyła, ani jakiejkolwiek normy moralnej, której nie byłaby gotowa złamać: i nie ma takiego Boga, który by ją powstrzymał.

 Człowiek nie może się bać, gdy postępuje właściwie.