
-Przed śmiercią - powiedział Lalit - nie można uciec. Trzeba ...
-Przed śmiercią - powiedział Lalit - nie można uciec. Trzeba ją przyjąć, kiedy nadejdzie.
Ból jest jak tkanina: im silniejszy, tym cenniejszy.
Kto cię zranił, winien cię uleczyć.
Już się nie boję ciemności i umarłych. To żywi są straszni, dosłownie budzą strach.
Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją.
- Czy tak trudno zapamiętać moją twarz?
- Raczej trudno ją zapomnieć...
Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa.
Pieniądze szczęścia nie dają.
Całe życie - mówię - to dobry początek.
Kije i kamienie mogą połamać kości,
ale jeżeli chce się kogoś zranić... tak naprawdę głęboko, używa się słów.
Tam gdzie jest twój skarb, jest i twoje serce.