Przez higienę mózgu wystrzegam się przede wszystkim kontaktu z durniami.

 Czuje się jak człowiek, który na próżno żył.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Każdy dzień, w którym się nie śmiałeś, jest dniem straconym.

 Nadzieja błyszczy w sercu durnia.

 Jedno silne uderzenie i wojna się skończy.

 Tego nie mogę, czego zrobić nie chcę.

 Łatwiej radzić sobie z pewnością i bólem niż z niepewnością i lękiem przed tym, co się może stać.

 Nie pozwól nikomu decydować o twoim życiu, bo w tedy zostaniesz kimś, kim nie powinnaś być.
Będziesz nikim. Będziesz człowiekiem na zawsze skłóconym z życiem.

 Co ma być, to będzie - ale nigdy w porę.

 Może miłość jest najgorszym nałogiem ze wszystkich