Pokochanie siebie jest początkiem romansu trwającego całe życie.

 Sadysta chce uciec od swojej samotności i uczucia uwięzienia, czyniąc z drugiego człowieka nieodłączną część samego siebie. Wchłonąwszy w siebie drugiego człowieka, który go uwielbia, wyolbrzymia sam siebie i podnosi własną wartość.

 Najważniejsze to zminimalizować
krzywdy, które wyrządza się innym.

 Co mi tam czas! Bywa, że i cały miesiąc odda się chętnie za pół rubla, a innym razem za żadne skarby nie sprzedałoby się nawet pół godzinki.

 I może tak jest lepiej, bo niektóre rzeczy nie powinny być niczym więcej, jak tylko chwilą.

 Nikt nie może tknąć serca wiedźmy.

 W wojnie nie ma nic bohaterskiego.
Może ona jedynie doprowadzić do absolutnej destrukcji.

 Jest wiele gorszych rzeczy niż śmierć. Nie być kochanym albo nie być zdolnym, by pokochać kogokolwiek: to jest gorsze.

 Kilka stron w bucie również unosi głowę.

 Poczułam że czas na krok do tyłu.

 Sumienie nie powstrzymuje od grzechów, przeszkadza tylko cieszyć się nimi.