Akt czytania to partnerstwo. Pisarz stawia dom, ale to czytelnik ...

 Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos w cudze.

 - Ja chcę być lekarzem.

- Taki wstyd w rodzinie! A ja marzyłam, że będzie artystą. Kiedy nosiłam go jeszcze w łonie, biegałam po lesie nago, śpiewając Bacha. Wszystko na nic.

- Widocznie mama fałszowała.

 Spogląda na mnie, jakby potrafił zajrzeć mi w duszę, i nagle czuję się naga.

 Niełatwo jest się zdecydować, jak postąpić.

 Każde spełnione pragnienie jest końcem marzeń.

 Życie jest jak nudna sztuka w teatrze, ale nie warto się spieszyć z wychodzeniem przed nieuniknionym końcem spektaklu.

 Bo dom jest zawsze tam,
gdzie ludzie których kochamy.

 Im dłużej żyjemy, tym dłuższy cień rzucają ściany naszego więzienia.

 [...] szczęście jest egoistyczne i obywa się bez obcych.

 Czekam, aż kiedyś powróci wszystko, czego nie przeżyłem.
Nie było przecież nic piękniejszego.