Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?
Rzymianie rządzą światem, a kobiety Rzymianami.
Nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funkcją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.
Radość jest jak kamień, który wrzucony do wody zatacza coraz większe kręgi.
Kochasz życie?
Nie trwoń zatem swego czasu, ponieważ ono jest z niego utkane.
szanujący swój czas i swoje życie nigdy nie będzie czytał takich bzdur bo odbiorców to oni znajdują chyba tylko wśród niedorajdow życiowych którzy prowadzą tak gowniany swój żywot iz pozostało im tylko zajmowac takimi bredniami jak powyżej
Ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. Jedyna rzecz, jaka nie podlega przegłosowaniu przez większość, to sumienie człowieka.
Bo są tacy, którzy kochają być w rozpaczy.
Młodość jest potwornie ciężkim przypadkiem i chyba nie ma nikogo, kto by z tego wyszedł bez powikłań.
To, że czasem potrzebujemy pomocy, nie znaczy, że jesteśmy słabi.
Nikt nie ma szczęścia u kobiet. Nie
trzeba tylko robić z tego dramatu.
