Do śmierci zapamiętam widok jej oczu, które zgasły jak płomyk ...
Do śmierci zapamiętam widok jej oczu, które zgasły jak płomyk świecy na wietrze.
A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.
Jak spokojnie spał Adam, zanim przyszła Ewa.
Złość uwalnia od strachu.
Nie ma prostej drogi wiodącej tam, dokąd pragniesz dotrzeć.
Trzeba walczyć w taki czy inny sposób i nie padać na kolana.
Z niczym nie należy przesadzać, także ze szczerością.
Smutek czyni starym.
Kiedy się kogoś kocha, czasami trzeba mu wybaczyć.
Czas spędzony z kimś, kogo kochamy, nigdy nie będzie stracony. Zostaje z nami na zawsze.
Określają nas nasze czyny. To, co wybieramy. To, czemu stawiamy opór. To, za co gotowi jesteśmy umrzeć.