Czuję pustkę, jakby nic nie było przede mną i poza ...

 Samotność okazała się dżumą naszych czasów.

 Początki zawsze są trudne jak fizyka kwantowa i bolesne jak hemoroidy.

 To ironia losu, że jedyną pewną rzeczą w życiu jest śmierć, prawda?

 Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.

 Antylopa skacze, wyskakuje,
ale zawsze na ziemię opadnie.

 Czego ludzie od nas oczekują, rzadko kiedy pokrywa się z tym, co słuszne.

 Ciałem można się dzielić, ale duszą zdecydowanie nie.

 Rzeczywistość na tym właśnie polega,że nie można się cofnąć i zacząć grać od nowa.

 Szczęśliwy jest ten, kto nie boi się wszystkiego stracić. A nie boi się człowiek, który nie ma nic do stracenia.

 Pozycja to paradoks świata mego ludu, ograniczanie naszej potęgi wynikające z głodu tej właśnie potęgi.