Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Nie żałuj, nigdy nie żałuj,
że mogłeś coś zrobić w życiu,
a tego nie zrobiłeś.
Nie zrobiłeś, bo nie mogłeś.

 Szczęście jest odwrotnie proporcjonalne do rozmiarów domu.

 Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.

 Człowiek sukcesu to ten, który potrafi zbudować dom z kamieni, które rzucali w niego.

 Niewiele wiedziała o mężczyznach, a to, co wiedziała, nie interesowało jej.

 Wszystko się na tym świecie zmienia oprócz natury człowieka.

 Nie musimy akceptować cudzych przekonań... ale musimy akceptować prawo innych do ich posiadania.

 Życie zaczyna się dopiero jesienią, kiedy robi się chłodniej.

 Uspokój się. To tylko facet. Bardzo, bardzo przystojny, ale tylko facet.