Niebo jest posiniaczone, tylko burza może je uleczyć.

 Zawsze bardziej mi po drodze z tymi, co walczą o wolność.

 Myliło mi się najprawdopodobniej całe życie.

 W normalnym języku kwituje się np. uśmiechem dowcip, w naszym żargonie kwituje się, na przykład konwulsjami, otrzymanie kuli.

 Wszystko się zmienia. Nie wiem, w jaki sposób ani jaką formę ostatecznie przyjmie, ale ważna jest sama zmiana.

 Często w swoim życiu był tylko widzem, a to, co się tutaj działo, nie było jego historią.

 Jeśli wskutek nadmiernego jedzenia utkniesz
w drzwiach frontowych czyjegoś domku,
będziesz zmuszony pozwolić swemu
gospodarzowi używać twoich tylnych
łapek zamiast wieszaka na ręczniki.
Cóż, tak to bywa.

 Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 Nic nie jest wieczne. Wszystko się rozpada.

 Człowiek naraża się na łzy,
gdy raz pozwoli się oswoić.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.