To chyba smutne, gdy nie ma się tego, co było, ...
To chyba smutne, gdy nie ma się tego, co było, i tego, co będzie.
Dopóki trwa życie, dopóty trwa nadzieja.
Czerpałyśmy z naszej beznadziejnej walki niespodziewaną radość.
Potem uciekasz. Bo jedyną rzeczą gorszą od tego, że jej nie ma, jest to, że ty nadal tu jesteś.
Ten, który żyje bez szaleństw, nie jest tak rozsądny, jak się mu wydaje
Kochamy potępiać, bo wtedy na chwilę sami stajemy się niewinni i szlachetni.
Po każdej wojnie ktoś musi posprzątać.
– Dla ciebie zatrzymałbym świat.
Spojrzeć w twarz niebezpieczeństwu to pierwszy krok na drodze do zapanowania nad niechęcią i mechanizmami ucieczkowymi.
Nazwany ziomusiem Narrator trochę spuścił z tonu.
Zaryzykujcie, postawcie stopę na ziemi nieznanej.