Psychika siada, bo ciało dławi się wspomnieniami.

 Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.

 Spójrz na mnie, jak ja na Ciebie patrzę, i pocałuj mnie, a potem zacznij już do mnie wracać!

 Ironia życia leży w tym, że żyję się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 I nagle okropne objawienie, które wszystko rozwala, ale jestem go absolutnie pewna i po którym już nic nie będzie takie samo: jeżeli bogaci nie są szczęśliwi, to dlatego, że szczęście nie istnieje.

 Najmroczniejszym cieniem kładącym się na ludzkiej egzystencji jest śmierć, a człowiek tylko wtedy może przejść przez życie, jeśli się od niej odwróci.

 Nie może być odważnym ten, kto nie zaznał strachu.

 Więcej ludzi marnuje czas i energię, roztrząsając problemy niż rzeczywiście próbując je rozwiązać.

 Krewni są jak przestępcy zawsze trzymają się razem (...).

 A nad obojczykiem, który Ci ślicznie wyszedł na fotografii, masz w samym środku takie cudowne wgłębienie - czy kiedyś pozwolisz mi je wypełnić ustami?

 Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.