Mężczyźni, chociaż są to wyjątki, także czasami myślą.

 Ludzie są zabawni, ale tylko przez chwilę i przy specjalnych okazjach.

 Kochać - znaczy czekać.

 
Jaka praca, taka płaca.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Zdradę kocham, zdrajców nienawidzę.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Fajnie jest wiedzieć, czego się chce.

 Gdy idzie o kobiety, wszyscy mężczyźni są błaznami i wszyscy są rycerzami.

 Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

 Prawda jest jak tlen, otrzymasz zbyt wiele i się rozchorujesz.