Powiadają, że wiara nadaje kształt rzeczywistości.

 
Miłość zawsze mówi więcej o tych, którzy ją odczuwają, niż o tych, którzy są jej obiektem.

 Na tym polega rzeczywistość. To sen, jaki śnią wszyscy razem.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Nie ma ucieczki od wstydu, jak tylko w inny wstyd.

 Zupa, jak to miała w zwyczaju, milczała niczym zaklęta, aczkolwiek w tym milczeniu dało się wyczuć wyraźne potępienie.

 Tu leży pies pogrzebany.

 Co się stało z przygodami serca? Zabiły je ciemne przygody życia.

 Mędrzec w sobie odkrywa przyczynę własnych przywar.
Głupiec oskarża o nie innych.

  Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Ludzki wzrok sięga tylko do poziomu oczu.