Spójrzmy prawdzie w oczy: świat jest zdegenerowany. I zgniły.

 Odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Życie od teatru różni się tylko tym, że w życiu nie ma prób generalnych.

 Nie ma to jak zatrącić o kwestie religijne. Zawsze działa.

 Ile można poświęcić dla osoby, którą się kocha, i w dalszym ciągu ją kochać?

 Smutek zawsze na wierzch wypływa.

 
Dopóki nie skorzystałem z Internetu,
nie wiedziałem, że na świecie jest tylu idiotów.

 I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. To strach powinien się mnie bać.

 W oknach znajdują się witraże, kolorowe reklamy Boga (...).

 Czemu ci straszno? Przecież nawet umierać lepiej, niż gnić za życia.

 Ostatecznie żyjemy po to, aby zapewniać rozrywkę sąsiadom i sami ich wyśmiewać.