
Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie ...
Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.
Może ludzie przestali po prostu szanować przestrzeń osobistą, cenny czas? Zarzucają się nawzajem nawałem słów, żądają na nie natychmiastowej odpowiedzi, a potem dziwią się, że dzień jest za krótki.
Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.
Mądry ten kto zna swe ograniczenia.
Błagam cię, obudź Mnie rano. Zrobimy sobie na śniadanie jakieś małe Boże Narodzenie.
Proszę, możecie mnie wziąć, ja już siebie nie chcę.
Wielu znajomych przerasta moja choroba. Myślę, że mogłaby przerosnąć nawet Ciebie.
Jeśli się czeka wystarczająco długo, to później nadchodzi śmierć.
Bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.
Są rzeczy za które warto umrzeć .
Kłamstwo powtórzone tysiąc
razy staje się prawdą.