W rzeczywistości sztuka odzwierciedla widza, nie życie.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.

 
Mierzę czas według tego, kiedy jestem z Tobą albo ostatnio byłem z Tobą, albo kiedy znów będę z Tobą.

 Zamiast wierzyć, albo nie wierzyć - wątpię. I wątpienie jest moją religią.

 Zdechnąć można i człowiek nie wie nawet dlaczego.

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Ludzie stale szukają skróconych dróg do szczęścia. Nie ma skróconych dróg.

 Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

 Żaden dobry uczynek nie uchodzi bezkarnie.

 "Sukces nigdy nie jest ostateczny.
Porażka nigdy nie jest totalna. Liczy się tylko odwaga."

 Niech wam się nie wydaje, że żyjecie zbyt krótko, by mieć coś do opowiedzenia.