
Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować ...
Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.
Widzimy ludzi i rzeczy nie takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi my jesteśmy.
Jak mierzyć stratę? Jak liczyć, ważyć, oceniać smutek?
Są prawdy na tym świecie, których ludzie tak naprawdę nie chcą znać.
Uczucia to kolory duszy.Są cudowne i niezwykłe. Bez nich świat staje się bezbarwny i ponury.
[...] bezinteresowność i odwaga nie tak bardzo się różnią.
Jakże splątaną tkamy sieć, gdy
pierwsze kłamstwo idzie w świat.
Żeby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała.
Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.
Wolę być nieszczęśliwa na wolności, niż szczęśliwa w klatce.
Dopiero przegrywając, człowiek dowiaduje się, z jakiego kruszcu został ukształtowany.