Człowiek to zwierzę towarzyskie.

 Życie byłoby super, gdyby nie ludzie.

 Życie jest jak nudna sztuka w teatrze, ale nie warto się spieszyć z wychodzeniem przed nieuniknionym końcem spektaklu.

 Uczciwy człowiek po to żyje, aby mieć wrogów.

 „Musimy dbać o tych, którzy są dla nas ważni i mają dobre serce. To powinna być jedna z życiowych zasad i niech diabeł kopnie w dupę tego, kto jej nie przestrzega.”

 Miłość jest ślepa i dlatego obmacuje.

 Jego ciało rozgarnia kotary spokojnego powietrza.

 Być może umiemy latać. Wszyscy. Jak mamy się o tym dowiedzieć, jeśli nie skoczymy z jakiejś wysokiej wieży? Żaden człowiek nie dowie się na co go stać dopóki nie skoczy.

 Śmierć to tylko inny rodzaj drzwi.

 Każdy człowiek ma jakąś przeszłość, to oczywiste. Wyobrażam to sobie jako naszyjnik z pereł, ciąg nawleczonych na nitkę wydarzeń.

 Chcąc doznać pełni szczęścia trzeba je dzielić z kimś drugim.