Wiedza jest jak spirytus, tylko tęgiej głowie służy...

 Dorastać znaczyło umierać, ale jeszcze nie umrzeć.

 Wyciszysz się do tego stopnia, że twojemu sercu przestanie zależeć na biciu, a płucom na oddychaniu.

 Możesz ufać naturze, ale nie człowiekowi.

 Lubie masło i lubię orzechy, ale nie lubię masła orzechowego... dziwne.

 Człowiek rzadko zna swą własną moc.

 No, proszę, panno Jane, proszę nie płakać – powiedziała (…). Mogła równie dobrze powiedzieć ogniowi: „Nie pal się”.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 Takie już są te podróże w czasie - zawsze podróżujesz w przód, nawet jeśli się cofasz.

 W Niebie, brakuje wszystkich interesujących ludzi.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.