W miłości trzeba być samoukiem.

 ...wspomnienie jest również formą spotkania.

 Boże dopomóż mi być takim człowiekiem, za jakiego uważa mnie mój pies.

 Wygadane - oswojone.

 Czasami piorun trafia w ciebie, ale to ten, kto stoi obok, ląduje w szpitalu. Albo w kostnicy.

 Kultura to cienka warstwa, nawet deszcz może ją zmyć.

 Niełatwo tak ciągle skrywać w sercu tajemnicę.

 Zostaję twardy, choć serce chce pęknąć.

 Zmarłych się nie boję. W odróżnieniu od żywych ludzi, jak wiem z doświadczenia, nie mogą nic człowiekowi zrobić.

 Jeżeli się wytęży słuch, słychać głos pragnień. Jeżeli się wytęży wzrok, można je zobaczyć.

 - Wydaje mi się, ciociu, że oni chcieliby widzieć ten szpital innym, niż naprawdę jest. Jakby człowiek przychodził do szpitala tylko po to, żeby wyzdrowieć. A przecież przychodzi się tutaj także po to, żeby umrzeć.