Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.
Zobaczysz, jeszcze ci dziś przejdę przez myśl.
Piękne jest to, co kto lubi, co się komu podoba.
Najtrudniejszą rzeczą w życiu jest kochać je wraz z jego cierpieniem.
Kumple radzili, żebym „wziął ją krótko”, „na dystans”, „wychował ją sobie”. Stałem się rzeczywiście oschły, zasadniczy i zimny, a najczęściej nieobecny, zajęty pracą i poradami kumpli. Może na inną kobietę ten emocjonalny chłód dobrze by podziałał. Zaczęłaby się starać, nadskakiwać, przymilać, ale nie Daniela. Ona potrzebowała pocałunków, przytuleń, całego oceanu miłości, zrozumienia, akceptacji, serdeczności, tego wszystkiego, czego potrzebuje każdy człowiek.
W synu staje się przekonaniem,
co w ojcu jeszcze kłamstwem było.
[...] nie rozmawia z nikim. Nie zależy mu na towarzystwie. Zwycięzca jest sam.
Przecież sam nas pan uczył, że życie bez cierpienia jest jak jedzenie bez soli.
Czuć się kimś specjalnym to najciaśniejsza klatka, jaką można sobie zbudować.
Ludzie często widzą to, co zamierzają zobaczyć.
Od problemów nie należy uciekać, tylko je rozwiązywać.
