Każde zakończenie stanowi początek czegoś nowego.

 Chcę biec, lecieć, bić skrzydłami tak mocno, aby nie słyszeć niczego poza łomotem własnego serca.

 Przyzwyczajasz się do kogoś,

zaczynasz go nawet lubić
a potem on odchodzi.
W końcu wszyscy odejdą.

 Nawet ściskając się w objęciach do bólu, nigdy nie staniemy się jedną całością.

 Czuję się mniej więcej tak,
jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

 Czasem, aby zobaczyć światło, trzeba tylko nieco zmienić perspektywę.

 -Nie śpiesz się. Chcę, żebyś mi ufała.
Nie ty jesteś problemem. Ja nie ufam sobie.

 Złamane serce waży więcej; przygniata pierś jak rozbity samolot

 To, co czynimy za życia,

odbija się echem w wieczności.

 Kiedy byłem z nią, reszta świata nie była ważna.

 Trzeba wszystko uporządkować.
Musisz się zdecydować, czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło.
I czasami ustalić, czego nigdy nie było.
I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.