Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są ...

 Zakochiwałam się w nim tak, jakbym zapadała w sen: najpierw powoli,
a potem nagle i całkowicie.

 Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.

 Nie jest miarą zdrowia być dobrze przystosowanym do głęboko chorego społeczeństwa.

 Moim zdaniem wolność nie polega na mieszkaniu w domu ludzi, których zabiłem.

 Kiedy już zrobią z ciebie wariata, proponują Ci pomoc psychologiczną.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 Szczerość może być dobra. - Jej słowa unosiły się w ciemności. - Ale może też krzywdzić.

 Była wolna, bo miłość wyzwala.

 Mozolnie sunę przez życie, z dnia na dzień akceptując to, co mnie spotyka po drodze.

 Właściwie najważniejszą rzeczą jest nie osiągnięcie celu, ale to, czego się po drodze uczymy i jak się rozwijamy…