Nigdy, przenigdy nie płacz.

 Życie od teatru różni się tylko tym, że w życiu nie ma prób generalnych.

 Nasza przeszłość być może nas kształtuje, ale nie definiuje tego, kim się stajemy.

 Każdy temu rad wierzy, czego sobie życzy.

 Ludzie słyszą to, co chcą usłyszeć.

 Gdyby miłość była prostą sprawą, moglibyśmy iść teraz przytuleni do siebie, a słowa piosenki opowiadałyby historię naszej miłości.

 Dziwne, że ludzie nie widzą tego, co mają pod nosem.

 Kto ma rozum, nie potrzebuje szczęścia.

 Bo przecież szczęście bądź nieszczęście człowiek nosi w samym sobie.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 Zemsta smakuje jedynie tym, którzy nadal dźwigają kajdany.