
Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?
Jak długo można żyć iluzją, żeby się nie stała rzeczywistością?
Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy.
Niewiedza to istotne błogosławieństwo.
Jego rodzice nie popełnili żadnego błędu. On po prostu nie był synem, jakiego pragnęli.
Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.
Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są to oznaki obłędu?
Nawet najczarniejsza noc kiedyś się kończy, trzeba tylko doczekać świtu.
Być spadającą gwiazdą w czyichś marzeniach i spełniać każde życzenie.
Sfrustrowani, niepotrzebni i zbuntowani młodzieńcy są obecni w każdym pokoleniu, a to, co ze swoim buntem zrobią, zależy tylko od okoliczności.
Złośliwość jest zawsze czyimś kosztem.
Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.