Każdy jest zagadką w zagadce, osłoniętą pancerzem tajemnicy.

 Uczucie miłości mami nas wszystkich złudzeniem wiedzy.

 Staram się żyć tak, jakby każdy dzień był celem podróży. I cieszyć się nim, jakby był ostatnim dniem mojego niezwykłego zwykłego życia.

 Dusza jest dla humanistów, ja jestem inżynierem.

 Potworności są na Ziemi rzeczywiste i dzieją się codziennie. Są jak kwiat albo słońce; nie można ich powstrzymać.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się je do przodu, a rozumie do tyłu.

 Czasem się nienawidzę. Ale niezbyt długo.

 A z emocjami jest jak z kolorami, trudno je opisać.

 [...] kiedy kobieta postanawia przespać się z jakimś mężczyzną, nie ma takiego parkanu, którego by nie przeskoczyła, fortecy, której by nie zdobyła, ani jakiejkolwiek normy moralnej, której nie byłaby gotowa złamać: i nie ma takiego Boga, który by ją powstrzymał.

 Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.

 Bo jeśli widzieć znaczy uwierzyć, to dotknąć znaczy kochać.