[...] oszalałem na twoim punkcie. To prawdopodobnie najrozsądniejsza rzecz, jaką ...

 I lubię nocą słuchać gwiazd. Są jak pięćset milionów dzwoneczków.

 Im cięższe staje się ciało, tym lżejszy staje się umysł.

 Ja myślę czasem o szczęściu takim, którego by żadne najprzeciwniejsze wiatry rozwiać nie mogły i innego - nie chcę.

 Poddaję się zdarzeniom, ale nie działam. Egzystuję, ale nie można powiedzieć, że żyję.

 Ludzie odpoczywają także, kiedy nie są zmęczeni. Zmęczenie bywa kulturowe, nie fizyczne.

 Ale są takie zakamarki duszy, które pozostają nieznane, bo nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Dzisiaj jestem szczęśliwa. A o jutro będę się martwiła jutro.

 Artyści to osobny gatunek ludzi.

 Dlaczego trzeba się budzić,

gdy rzeczywistość snu
jest lepsza i właściwsza?

 Oczy, które w smutku wiecznym śnią o śmierci.