Smutek jest czasem naszym ostatnim szczęściem.

 Miłość to znaczy dawać, nie oczekując niczego w zamian.

 Bóg, którzy jej strzeże, ma czasami ręce splamione krwią.

 Stan tępego bólu.

 Powiada się, że w wieku lat dwudziestu człowiek ma twarz, jaką otrzymał od Boga, w wieku czterdziestu zaś taką, na jaką sobie zasłużył.

 Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów co rozwijają się wówczas gdy rzuci się je na wodę.

 Możesz być po prostu sobą i to jest największa wartość jaką masz w życiu.

 - Człowieku - ozwał się duch - jeżeli masz w piersi serce,
a nie kamień, nie wypowiadaj tych słów bezmyślnych i obmierzłych,
póki się sam nie przekonasz, kim jest i gdzie żyje ten nadmiar ludności.
Czyżbyś miał prawo rozstrzygać, którzy ludzie powinni żyć, a którzy umrzeć?
Być może w oczach Boga mniej zasługujesz na to, aby żyć,
niźli miliony istot podobnych temu dziecięciu biednego człowieka.
Chryste! Że też słuchać muszę, jak marny robak, żerujący na liściu,
uskarża się na nadmiar żywności pośród swych współbraci,
co głodni pozostają w pyle ziemi!

 Choroba jest wyuzdaną formą życia.

 Wydaje się, jakbyś miał jakieś inne życie, a ja nie mogłabym być jego częścią.

 Każdy z nas potrzebuje podtrzymującej psychoterapii, jaką jest przyjaźń.