
Literatura nie jest celem w samym sobie. Książka powinna prowokować ...
Literatura nie jest celem w samym sobie. Książka powinna prowokować dyskusję, inaczej będzie bezużyteczna.
Nigdy nie przypuszczałem, że będę musiał krzywdzić innych ludzi, żeby móc żyć.
Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.
W tangu bowiem nigdy nie chodzi o jedno. Chodzi o wszystko.
Zaufanie to skomplikowana sprawa. Trzeba nim obdarzyć odpowiednich ludzi, a oni muszą właściwie postępować. Ale największe ryzyko podejmujemy wtedy, gdy ufamy swojemu sercu. Jedynym człowiekiem, któremu możemy w pełni zaufać,
jesteśmy my sami.
A zdarza się, że śmierć można odpędzić muzyką.
Ostatecznie na życie znacznie wygodniej patrzy się pod jednym tylko kątem.
Każda wojna niesie ze sobą ofiary.
Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.
Wielu ludzi na Ziemi pozostaje martwymi przez całe swoje życie.
Mógłbym tak żyć do końca swoich dni, zarabiać pracą własnych rąk. Siedzieć w siodle cały dzień, przemierzać bezkresne morze traw. Wieczorami palić skręconego papierosa i wpatrywać się w ogniska blask. Nocami leżeć na pachnącej ziemi i podziwiać aksamitne niebo pełne gwiazd.