Wracam na arenę.

 O tyle więcej niż siebie samych lękamy się bliźnich, co też oni o nas pomyślą.

 Owszem, miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.

 Nie możesz poświęcić swego życia dla innych. Musisz robić to, co jest dobre dla Ciebie, nawet jeśli w ten sposób zranisz część bliskich Ci osób.

 Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i miłości.

 To właśnie w tedy, kiedy jesteśmy najbardziej sami, potrafimy przyjąć samotność drugiego człowieka.

 Gdybyśmy byli tak mądrzy,
by wsłuchać się w ciszę!
Lecz wciąż jesteśmy ludźmi
i nie potrafimy nawet
słuchać własnych rozmów.

 Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

 Porażkę łatwiej przełknąć w milczeniu.

 Doświadczenie nie jest tym, co ci się przydarza, ale wnioskami, jakie wyciągasz.

 Trzeba być cierpliwym,
a wszystko się zmieni na lepsze.