Istnieją ludzie, którzy rodzą się z instynktowną wiarą, że wszechświat ...

 Nie jestem żadnym ocaleniem. Nawet siebie samego nie umiem ocalić.

 Im bar­dziej poz­naję ludzi, tym bar­dziej kocham zwierzęta.

 Jesteśmy tym, co pamiętamy.

 I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. To strach powinien się mnie bać.

 Podczas lat ich małżeństwa jego opinia o życiu poprawiła się wydatnie.

 Los sprawi, że na zawsze będziemy razem.

 Świat zagwizdał. Padał zardzewiały deszcz.

 [...] nie rozumiesz, czym jest przyjaźń lub wrogość. Lubisz wszystkich, to znaczy, że wszyscy są ci obojętni.

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.

 Wysyłasz w moim kierunku echo. Nawet jeśli tego nie wiesz.