To, co wiesz o innych ludziach, jest zaledwie ułamkiem prawdy.

 A potem mnie pierwszy raz czułością swoją oszołomił i dbać o mnie zaczął. I się o mnie troszczyć. I moimi zmartwieniami się zamartwiać. I moim śmiechem się śmiać.I moim smutkiem smucić. I moimi lękami bać. I moimi pragnieniami pragnąć.

 Czasem potrzeba siły, żeby rzucić wszystko w cholerę.

 Że wystarczy odrobina farby, by nadać płyciźnie pozory głębi.

 Strach obezwładnia szybciej niż jakikolwiek oręż wojenny.

 Czyż nie jest to przywarą raczej wrodzoną wszystkim ludziom, którzy pospolicie lubią mówić i zdania swoje dawać o tym, co najmniej rozumieją?

 Z czym w kolebkę, z tym w mogiłę.

 Nie wiem, gdzie jest jego miejsce w moim życiu ani gdzie sama chciałabym go umieścić.

 Na ognie piekielne, Matko Noc i niech Ciemność będzie łaskawa.

 Nosimy grymasy śmiejącej się śmierci.

 Nie można być zakochanym i wierzyć w związek.