Sprawia mi to ogromną przyjemność płakać z litości nad sobą.

 Kiedy człowiek budzi się rano, natychmiast staje naprzeciwko nieprzeniknionego muru Wszechświata.

 Rzeczywistym staję się to, co człowiek chce, by rzeczywistym było.

 Miłość to coś kruchego i przekupnego.

 Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

 Dystans do rzeczy stwarza też dystans do samego siebie i wychowuje do skromności, która sprawia, że cieszy nas współistnienie z innymi ludźmi.

 Najlepszych i najpiękniejszych rzeczy na świecie nie można ani zobaczyć, ani dotknąć. Trzeba je poczuć sercem.

 Czystość stoi obok Pobożności, a Porządek jest Zbawieniem.

 We wszystkim panuje chaos.

 Bo kot, panie doktorze, nie człowiek. On potrzebuje miłości.

 W obliczu śmierci
nie ma sprytnych,
nie ma odważnych.
Straszy brak uzyskania drugiej szansy!