Człowiek, który stracił wszystko nie cofnie się przed niczym.
Człowiek, który stracił wszystko nie cofnie się przed niczym.
Udostępnij:
Inspiracje:
Moja miłość była jak choroba. Nie chciałem jej,
nie wierzyłem w nią, spadła na mnie wbrew
mojej woli i nie mogłem się przed nią obronić.
Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek.
- Nikt nie jest doskonały - szepczę. - To nie tak. Jedna wada mija, zastępuje ją inna.
Podróż na dachu pociągu, jadącego w stronę
zachodzącego słońca. Wiatr we włosach.
I to uczucie... Uczucie cudownej wolności.
Nikt z nas nie jest całkowicie dobry. Ani całkowicie zły.
Wygoda usypia ideał.
Wiarą można manipulować. Wiedza jest groźna...
Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.
Człowiekowi, który tłumaczy każdy swój błąd, nie starcza już czasu na nic innego.
Najpiękniejsi ludzie, których znam, to ci, którzy znają smak porażki, poznali cierpienie, walkę, stratę, poznali swoją drogę na wyjście z otchłani. Ci ludzie mają wrażliwość i zrozumienie życia, które wypełniają ich współczuciem, łagodnością i głęboką, kochającą troską. Piękni ludzie nie biorą się znikąd.