Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać ...

 Nie daj mi, Boże, podróżować tam, dokąd nie powinniśmy podróżować. Uchroń mnie przed wędrówką w czasie, pozwól mi zostać tam, gdzie jest miejsce moje. Pozwól mi mieszkać między przyszłością a przeszłością, między jutrem a wczoraj.
Niech się nic, co się stało,
nie odstaje i niech się nie staje nic, co jeszcze nie dojrzało, aby stać się. Niech się dzieje normalność, choćby byłą najokrutniejsza. I niech się nie cofa ani nie śpieszy zegar czasu mojego, niech nie wracają cienie świetności ani marności mojej. Amen.

 On tak bardzo ją kochał. To straszne, tak kogoś kochać.

 Nieśmiałość to skutek poczucia własnej niższości, mniejszej lub większej.

 Ludzie nie zmieniają historii, tak jak ptaki nie zmieniają nieba.

 Jak żyjesz? Jeśli tak samo jak ja, to serdecznie ci współczuję.

 Wymarzona kobieta to nie ta, o której marzy ona sama,ale ta, którą widzi mężczyzna.

 Są w życiu takie chwile, gdy człowiek marzy tylko o tym, by zwinąć się na podłodze w kłębek, zakryć oczy rękami i siłą woli odegnać od siebie skutki własnej głupoty.

 Muszę zmajstrować sobie uśmiech, uzbroić się weń, schronić się pod jego opieką, mieć czym odgrodzić się od świata, zamaskować swe rany, wreszcie wyćwiczyć się w noszeniu maski.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Śmiercią też się nikt nie zaraża, a przecież wszyscy umieramy.