
Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać ...
Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.
Uczucia to niezwykle delikatna materia.
Albowiem mężczyzna i kobieta są jak kwiaty w dolinie, które kwitną dziś, by jutro spłonąć w ogniu czasu. Człowiecze życie jest jak pora roku. Przychodzi i odchodzi.
Znać bowiem drugich dokładnie, jest to znać samego siebie.
Kogo widzimy, kiedy widzimy samych siebie?
Jestem sama, mimo że otacza mnie tłum ludzi...
Nie ma rzeczy, która by miała same wady.
Potrafiła przyciągać światło do miejsca, w którym stała.
Najwyraźniej ekscytacja jest silniejsza nawet od śmierci
(...) kontakt fizyczny ma w sobie wielką siłę.
Cóż to za okrutna dola nie być do niczego przywiązanym, niczego nie pragnąć, a tak wiele rozumieć...