Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.
Przez życie się idzie, a nie biegnie.
Nie bój się rzeczy, które może nigdy się nie wydarzą.
Bóg, którzy jej strzeże, ma czasami ręce splamione krwią.
– Powiedz mi, jak mnie kochasz.
– Powiem.
– Więc?
– Kocham cię w słońcu. I przy blasku świecy.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie –
nawet wtedy gdy ci łyżka spadnie.
Nie ten jest biedny, kto posiada mało, lecz ten, kto pragnie więcej.
Myślenie nie jest nieodzowną funkcją człowieka. Komplikuje życie.
Zegar, który nie działa, dwa razy dziennie pokazuje dobrą godzinę.
Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.
Bóg nie zsyła nam rozpaczy aby nas zabić, lecz by nowe pobudzić w nas życie.
Bo kto milczy, ma we wszystkim rację.
