Wiesz, że nie jaram, weź za mnie bucha.

 Jestem entuzjastką niewolnictwa: najbardziej na świecie marzę o tym, żeby do kogoś należeć.

 Ślepy afekt i pamięć z człowieka wywlecze.

 Nie godzi się ranić i zwodzić kogoś, kto już został zraniony i zwiedziony.

 Bezpieczeństwo, to ostatnie schronienie łajdaków.

 Małe troski są wymowne. Wielkie milczą.

 Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami, a pokażę ci człowieka szczęśliwego.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.

 Kto potrafi okiełznać upływające minuty jest panem świata.

 Brak wiadomości to dobra wiadomość.

 Dzieje człowieka to dzieje cierpienia!