Nadzieja to jak krew. Dopóki płynie w twoich żyłach, żyjesz. ...

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!

 Twórczość! Kiedy człowiek żyje twórczością, może obejść się nawet bez jedzenia i picia.

 Trzeba czasem dać upust uczuciom. Jeżeli się tego nie robi, zatrzymuje się wewnętrzny nurt.

 Cóż komu z tego, że zjadł wszystkie rozumy, jeżeli nie ma własnego?

 Lepiej pozostawić czasem rzeczy samym sobie.

 Wstyd mi za ciebie. Nisko upadłeś. Tańczysz jak ci zagrają. A kiedy mówią skacz, pytasz, jak wysoko.

 Człowiek nigdy nie jest silniejszy niż wtedy, kiedy znajdzie się na skraju rozpaczy.

 Młodzież zawsze się buntuje, to naturalne. Sprzeciwiają się temu, co stare, burzą to, co zastali, chcą budować nowe. Chcą zmienić oblicze świata.

 Łatwo jest wierzyć w siebie, gdy się kłamie, ponieważ wtedy mówi się o kimś innym.

 Kto łatwo wszystkim wierzy, swoje domierzy.