Nigdy nie powinniśmy oszczędzać sobie potencjalnego bólu.

 Życia nie mierzy się liczbą oddechów, ale liczbą chwil, w których zapiera nam dech.

 Ludzi nie kocha się za to, że są doskonali, tylko pomimo to, że tacy nie są.

 Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat.

 Sama czuję się bezpieczna. W samotności ból jest mniej intensywny.

 Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.

 Ludzie mylą prostotę z biedą.

 Moje małżeństwo z Elizabeth nie było łatwe, ale przetrwało wszystko, gdyż żadne z nas nie zakochało się w nikim innym.

 Tego co przeznaczone, tego się przecie i tak nie uniknie.

 Tylko słabi bezustannie przepraszają.

 Często zastanawiałam się, czy możemy zobaczyć innych takimi, jakimi są w rzeczywistości, czy też widzimy tylko to, na co sami pozwalają.