Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

 Jeśli jest noc,
musi być dzień,
jeśli łza - uśmiech.

 Kamień, który się toczy, nie obrasta mchem.

 Wiesz, jak to jest: kiedy cię obrzucają błotem, zawsze coś się do ciebie przyklei.

 Cierpienie wymaga więcej odwagi niż śmierć.

 Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.

 Przecież to niemożliwe, abyśmy się tu znajdowali po to, aby nie móc "być".

 Nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

 – Powinnam cię przeprosić, ale wcale nie jest mi przykro.
– A mi powinno być przykro, że tobie nie jest przykro, ale też nie jest mi przykro

 Głupiec sprawę popsuje i na nieszczęście zwala.

 Powiem Ci... Zmarnowaliśmy świt, a tego nie wybaczy nam żadne niebo.