Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!

 Ten, kto wraca, jest zawsze kimś innym niż ten, który odszedł.

 Ja tam nie walczę. Siedzę, gdzie mi każą, ale chociaż żyję.

 I wiesz, kiedy kochała, to jakby od tego stawała się wyniosła i niedosięgła, stawała się królewska i okrutna. W tej nędzarce było coś, co kazało ją uwielbiać. Od miłości robiła się piękna - tą pięknością, która onieśmiela i zasmuca.

 Niektórzy mówią, że miłość to najsłodsze uczucie, najczystsza forma radości, ale to nieprawda: do takiego opisu pasuje nie miłość, lecz ulga.

 Tylko dlatego, że to jest marzenie nie znaczy, że jest kłamstwem.

 Ludzie są podobni do zgłodniałych wilków zaczajonych w pustym drzewie.

 Masz kogoś przez jakiś czas, a potem w jednej chwili już nie masz.

 Przeszłości nie da się zmienić, ale przyszłość wygląda całkiem nieźle. Jest pełna nieskończonych możliwości.

 Pomimo nieograniczonego potencjału ludzie pozwolą wmówić sobie wszystko. Nawet to, że są słabi. I są.

 Szczery gniew jest jedną z największych twórczych potęg wszechświata.