Życie nauczyło ją doszukiwać się bólu poprzez zdawkowy uśmiech, a ...

 - Wiesz, że są tacy goście, którzy czują się zaszczuci w towarzystwie mądrzejszych od siebie? Ja na szczęście do nich nie należę.

 A kiedy nie ma już
nadziei, czas staje się karą.

 Mogła żyć już tylko wspomnieniami, dni życia miną i prędzej czy później skończy się wszystko.

 To nieludzkie miejsce czyni z ludzi potwory.

 Zmieniam świat. Zmieniam go na lepsze, nawet jeśli to wszystko są małe kroczki.

 Ryba psuje się od głowy,
a człowiek od serca.

 Tylko takie miasta są coś warte, w których można się zgubić.

 Cierpienie, przysięgam na Boga, nie żyje w sercu. Żyje w zmysłach.

 
Bez cierpienia jakaż by z życia była przyjemność; wszystko obróciłoby się w jedno nie kończące się nabożeństwo: święte, ale dość nudne.

 Czy dwa anioły, leżąc, są w stanie stykać się grzbietami? Jeśli nie, jakże muszą zazdrościć nam, ludziom.