Ściany mają uszy, ściany mają kamery cyfrowe.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Słuchanie lub czytanie bez zastanowienia to daremny trud.

 A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - być w zgodzie z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.

 Ludzie zawsze uważają, że mogą posiadać piękno na własność.

 (…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.

 Rano nad wodą wszystko człowieka cieszy, gdyż dzień mu jeszcze nie spowszedniał i nikt mu go jeszcze nie zdążył zatruć.

 Już za późno. Kocham cię. I też nie chcę bez ciebie żyć.

 Potrzebowałam nie tyle uczucia pełni, ile pragnęłam nie czuć już, że jestem pusta.

 I tak dokonuje się postęp, pomyślał. Byle do przodu, coś może stać za tobą.

 A czym jest treść duszy, jeśli nie wszechświatem, jeno bez wymiarów?