Pewnego wieczoru wziąłem na kolana Piękno. - I przekonałem się, ...

 Czy mogłabyś powtórzyć? Przegapiłam tę część, która miała zrobić na mnie wrażenie.

 Pozycja to paradoks świata mego ludu, ograniczanie naszej potęgi wynikające z głodu tej właśnie potęgi.

 Życie uczy niewielu rzeczy oprócz tej jednej. Nie ma drogi powrotu.

 Nie daj się nikomu zakrzyczeć, żyj bez strachu, a wygrasz.

 Kiedy czegoś bardzo chcesz, nic się nie udaje, a kiedy nie chcesz, przychodzi zupełnie niespodziewanie i w nadmiarze.

 Człowieka nie określają jego wady, ale sposób, w jaki je przezwycięża.

 Piękno jest iskrą, która zapala się, gdy mimo odległości lat zetkną się nagle z sobą dwa różne pokolenia. Jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.

 
Świat zmienia się za szybko jak na jedno ludzkie życie.

 Zemsta to suka, a tak sie składało, że ja również.

 Igranie z ogniem to jedno, a skok prosto w płomienie to coś zupełnie innego.