Miłość nie musi mieć sensu. Jest całkowicie pozbawiona logiki.

 Nie jestem z cukru, nie obawiam
się deszczu. Mam znakomitą parasolkę, wyrób krajowy, kupiłam
w centralnym domu towarowym.
Śmiało więc mogę wyruszyć za miasto.

 Jego twarz, ciało, sposób patrzenia na mnie, absolutnie wybuchowe zjawisko.

 Boże użycz mi pogody ducha abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić; odwagi abym zmieniał to, co mogę zmienić i szczęścia, aby mi się jedno z drugim nie popieprzyło [...]

 Innymi słowy, technopol to totalitarna technokracja.

 Można tęsknić tylko do tego, o czym się pamięta...

 Bardzo cienka linia oddziela upór od głupoty.

 Przypadki, mój miły, są po to aby je wykorzystywać, inaczej one rządzą nami.

 W ciszy słychać więcej, w samotności więcej widać.

 Granie jakiejś roli jest zawsze męczące.

 Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie.