Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.

 Taki właśnie był pożytek z niepłakania; płakać znaczyło tyle co wysikać wszystko na ziemię.

 Jak przejść przez życie, jeśli nie można zapomnieć tego wszystkiego, co zniszczyliśmy?

 Lepiej spełnić uczynek godny uwagi, niż zostać zauważonym.

 Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.

 Była wolna, wolna, aby żyć.

 Nie wierzę w brak czasu. Zawsze jest czas na ten krótki błysk, na ten znak: jesteś dla mnie ważna.

 Jeśli się rzeczywiście kogoś kocha, nie pragnie się go zranić.

 Świat nasz rodzajem labiryntu: wchodzącym - obszerny, chcącym wyjść - zbyt ciasnym się staję.

 Warto się przypatrywać światu, nie zerkać nań jedynie.

 Strach bywa korzystny, o ile potrafimy go kontrolować za pomocą zdrowego rozsądku i odwagi.