Trzeba mężnie przyjmować porażki i nie rezygnować, nie upadać na ...

 Szczyt. Czy to w ogóle mnie dotyczy? Kiedy cofałem się myślami w przeszłość, wydawało mi się, że to co przeżyłem, nie było nawet życiem. Miałem trochę wzlotów i upadków, trochę się wspinałem i schodziłem. Ale na tym koniec. Prawie niczego nie dokonałem. Niczego nie stworzyłem. Kochałem kogoś i ktoś mnie kochał, lecz nic tego nie zostało. Moje życie to dziwny plaski monotonny krajobraz.

 Najważniejsze są wartości, które pozostawimy po sobie w innym człowieku.

 Chciałam, żeby mnie pragnął, nawet jeśli nie mogliśmy nic z tym zrobić.

 Nie to, żebym popierał kłamstwo. Po prostu w niektórych sytuacjach jest o wiele prostszym rozwiązaniem.

 A przeszłość nie rzuca cienia na spokój i szczęście teraźniejszości.

 Człowiek, który się wstydzi swego pochodzenia jest albo nikczemnym, albo słabym!

 Czyny mówią głośniej, niż słowa.

 Nie ma nic złego w tym, by oczekiwać najlepszego, o ile jesteś przygotowany na najgorsze.

 A co jeśli jest psychopatą, który wciska kocięta do bankomatów?

 Tylko jedno może unicestwić marzenie- strach przed porażką.