Bo wdzięczność z wdzięczności zawsze się rodzi.

 Być inteligentnym to bardzo męczące.

 Wiara w ludzi, których kochamy, zawsze pomaga.

 Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Na dworze bambus przesiewa wiatr z odwiecznym, smutnym szumem.

 Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.

 Ja nie dla ludzi chcę być kimś. Chcę być kimś dla siebie.

 Dzisiaj słowa mnie nie lubią.

 Miłość, która niczego nie buduje, umiera w straszliwych cierpieniach.

 Nie sądzę, by ktokolwiek był na tyle mądry, aby ocenić, co jest możliwe, a co nie.

 Proszę, odszukaj moje serce.