(...) grzecznym dziewczynkom los się nie odpłaca.

 Nie możemy zmienić kraju. Więc zmieńmy temat.

 Bo najważniejsze na najniższym wznosi się i opiera.

 Nic na świecie nie jest tak straszne jak ból fizyczny. W obliczu bólu nie ma bohaterów.

 Kto elektroniką wojuje, ten od elektroniki ginie.

 Może nie perfekcja życia, a jego chaos sprawia, że rzeczy nabierają znaczenia?

 Siedzę i porządkuję myśli.
Siedzę i próbuję wygładzić ostre krawędzie bólu.
Siedzę.

 Wszyscy wchodzimy na scenę w połowie sztuki, staramy się jak możemy, ale zginiemy dobrze przed końcem.

 Wszystko ma konsystencję oprócz mnie. Ja gdzieś zniknąłem.

 Nieoczekiwane propozycje podróży są lekcjami tańca udzielanymi nam przez Boga.

 Ci, którzy umierają razem, na zawsze są razem.